Tarixin dərinliklərinə nəzər saldıqda görürük ki, Dağıstan müxtəlif sivilizasiyaların, müxtəlif mədəniyyətlərin sərhəddində yerləşirdi. Onun sakinlərinin əksəriyyəti əsrlər boyu əcnəbi dilli qonşular və müxtəlif dinlərə mənsub insanlarla əlaqə saxlayır.

Bu, yardım və sığınacaqların verilməsinə qədər uzun və şərəfli qarşılıqlı tolerantlıq, kompromis və əməkdaşlıq məktəbi idi. Bu, dağıstanlıların psixologiyasında dərin kök salıb və həmişə onların fərqli və güclü xüsusiyyəti olub. Dağıstanlıların tolerantlığına cəmiyyətimizin ikidilliliyi və çoxdilliliyi kömək edirdi.

Biz tez-tez ən yaxın qonşularımızın dilini bilirdik, hətta birdən çox. Qonaq dilində danışmaq isə dağıstanlılar arasında həmişə şərəf sayılıb. Bəs niyə biz əsrlər boyu qoyulmuş təməlləri, əcdadlarımızın həyatını unutmağa başladıq? Niyə biz yanımızda yaşayanlara, bizimlə yeməyi, kədəri, sevinci bölüşənlərə qarşı bu qədər burnumuzdan uzağı görməyən, qəddar olduq? Axı Dağıstan güclü, müdrik və qonaqpərvər insanların respublikasıdır! Bədxahların hiyləgər hiylələri altında gücümüzün mənbəyini, dünyanın heç bir yerində olmayan dağıstanlıların gücünü unutduq. Bu, bizim birliyimizin gücüdür, dostluğun gücüdür, tolerantlığın, hörmətin gücüdür.

Axı biz onu itirməklə özümüzü, kimliyimizi, unikallığımızı itirəcəyik. Buna şübhə edərək, xalqımızı və Dağıstanı alçaq və hiyləgərcəsinə qaniçən kimi qələmə verməyə çalışanlar Böyük Dağıstan xalqlarının birləşmiş yumruğundan məyusluq və ölümlə üzləşəcəklər!