Ataların şücaəti oğulların mirasıdır.

Mayın 4-də Böyük Vətən Müharibəsi veteranı, iki əzəmətli döyüşün — Stalinqradın müdafiəsi və Kursk qövsünün(duqa) iştirakçısı Yakub Muslimoviç Urazakyevin anadan olmasının 100 illiyi tamam olur, — deyə «Səhranın səsi»nin müxbirinə əfsanəvi cəbhəçinin qızı, özü müharibə veteranı olan Yelena Jukova-Urazakaeva bildirib.

“Yakub Qaranoqay rayonunun Çubutla kəndində anadan olub. O zamanlar məktəbdə dərslər əvvəlcə ərəb əlifbası ilə keçilirdi, sonra latın əlifbasına keçdilər və yalnız təhsilinin sonunda kiril əlifbasına keçdilər. Bundan əlavə, o, solaxay idi və onu ciddi şəkildə yenidən məşq etdirirdilər, sol əlini bədəninə bağlayırdılar və ya unudaraq sol əli ilə qələm və ya karandaş götürərdisə onu xətkeşlə döyürdülər. Yaqubun artilleriya sahəsində müəyyənləşməsində onun savadlı olmasının rolu olub. 1942-ci il noyabrın əvvəllərində rayon nasist qoşunlarından azad edilən kimi noqay oğlanı ordu sıralarına çağırdılar.

Yakub 115-ci tank əleyhinə artilleriya alayında, 85 mm-lik tank əleyhinə topun silah heyətində idi. O zaman artilleriya atlı idi. Atam deyirdi ki: “Atlar tüfəngi çəkirdi, palçıq elə idi ki, ki, çəkmələrimi çətinliklə çıxarırdım, silahı itələyən atlara daim kömək etməlisən. Boyum o qədər balaca idi ki, tüfəngin qundağı yerə dəyirdi. Silah heyətində sibirli, hündürboy rus əsgəri Vasili Xaraxordin mənə himayədarlıq edirdi. Məni çox dəstəkləyirdi, xoş sözlə ruhlandırırdı, heç kimin məni inciməsinə imkan vermirdi (rusca yaxşı danışa bilmədiyim üçün).

Stalinqradda onların döyüş heyəti sonrakı məşhur Pavlovun evi ilə eyni blokda yerləşən dəyirmanı müdafiə etdi. Artilleriya ekipajında ​​Stalinqrad sakinləri olan beş qız var idi. Yaqub yükləyici, Vasili topçu idi. Düşmən təyyarələrinin bir mərmisi onların bütün hesablamalarını əhatə etdi. Qızların hamısı öldü, yükləyici və atıcı top çərçivəsinin arxasında olduğundan ağır yaralanmışdılar. Mərmi tikəsi Yaqubun başına dəymişdi, üzü qan içində, huşunu itirmiş Yaqub çirkli qarın üstündə uzanıb ancaq öz doğma noqay dilində düşmənə lənət oxuyurdu. Birinin onu silkələyib noqayca qışqırmasından ayılan Yakub: “Sən kimsən, qalx!” Əsgər özü yaralı olsa da, onu çiyninə qoyub həkim batalyonuna dartıb gətirdi. Məlum oldu ki, həmin əsgər onun həmyerlisi — qonşu Noqay rayonunun Kumli kəndindən olan Şota Yarlıkapovdur.

Sareptadakı səhra xəstəxanasında döyüşçünü nəinki ayağa qaldırdılar, həm də soyadını bir az düzəltdilər, Orazakaev yerinə — Urazakayev oldu, Ura sözündən! Və Yakub yenə də döyüşməyə davam etdi … 1943-cü ilin avqustunda Starıy Oskolda, Kursk qövsündə Yakub artıq artilleriya kəşfiyyatında vuruşmuşdu və ağır yaralanmış, mərmi zərbəsinə məruz qalmışdı. Onun çənəsi kəskin şəkildə əyilib və Özbəkistandakı arxa xəstəxanaya göndərilmişdi. Yakub yalnız 1945-ci ildə Karanoqaya, vətənə qayıdır, rayon komsomol komitəsində bədən tərbiyəsi və idman üzrə təlimatçı işləyir, sonra DTN-də xidmətə, quldurluğa qarşı mübarizəyə başlayır . “İgidliyə görə”, “Stalinqradın müdafiəsinə görə”, “Almaniya üzərində qələbəyə görə” medalları və digər xatirə mükafatları ilə təltif edilir. Şota Yarlıkapov Yakub üçün ömürlük qardaş oldu və onlar Vasili Xaraxordinlə 1982-ci ildə 40 ildən sonar Volqoqradda, Mamaev Kurqanda rastlaşırlar …

Biz hamımız İkinci Dünya Müharibəsi veteranlarımızla fəxr edirik, onların şücaətləri bizim yer üzündə yaşadıqlarımızdır. Lakin Hitlerin faşist-nasist davamçıları yenə də başlarını qaldırıb, Vətənimiz Rusiyanı əsarət altına almaq, məhv etmək istəyirlər. Bu dəfə Qazilərin nəvələri müdafiəyə qalxaraq:” Düşmən keçməyəcək! Nasizmi məhv edəcəyik”-deyirlər

Redaktorlar adından əlavə etmək istərdik ki, İkinci Dünya Müharibəsi veteranı Yakub Urazakayevin nəvəsi Vladimir Urazakayev beş aydan artıqdır ki, Ukraynada döyüş bölgəsindədir.

Dağıstan Respublikasının Noqay rayonunun Terekli-Mekteb kəndindən olan VladimirKadrii adına orta məktəbdə təhsil alıb. Sonra Dağıstan Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsini bitirib və ondan sonra RGVK «Dağıstan»da çalışıb. Oradan Hərbi Hava Desant Qüvvələrində xidmət etməyə gedib.

Ordudan qayıtdıqdan sonra Vladimir RGVK «Dağıstan» telekanalında məşhur jurnalist oldu. Jurnalist kimi rezervasiyası olsa da, 2022-ci ildə o və əsgər yoldaşları Vətəni nasistlərdən müdafiə etmək qərarına gəldilər və onlarla birlikdə könüllü olaraq əvvəlcə təlimə, sonra isə Donbasa getdilər.

Bu gün elə bir vaxt gəlib çatmışdır ki, babaların rəşadəti oğulların, nəvələrin, nəticələrin şücaəti ilə qovuşur. Düşmən gələndə Rusiyanın həmişə düşməni dəf edəcək igid oğulları olub.

Və çox sevindirici haldır ki, Urazakayevlərin babası və nəvəsi məhz Vətənin əsl övladlarıdır.

Vladimir Urazakayevə anasının və əzizlərinin yanına sağ-salamat Qələbə ilə qayıtmasını arzu edirik. Onun jurnalist qələminin cəbhədə iti olmasını arzu edirik.